من

 

من عمق را دوست دارد. همیشه عمیق می شود. همیشه به عمق می زند. با تمام ترس و هیجانش. همیشه طبق عادت شیرجه می زند و یاد نمی گیرد که گاه عمقی وجود ندارد! دیگرآنی هستند مسطح، کم عمق با ریشه ای کوچک. نمی شود در آن ها عمیق شد. نتیجه اش سر درد است و سرگیجه...

 

من گیج می شود در کنار دیگرآنی که ریشه ندوانده اند، عمق نگرفته اند، صاف و مسطح بر زمین پهن شده اند!

 

 

 

من...

اینجا یک فضای خودساخته است. که من در آن اقامت دارم. رفت و آمد آزاد است. می بینید و می گذرید. من می بینم و غرق می شوم. می بینم و فرو می ریزم. روح من انحنا دارد. اینجا مجالی است که به خودم نزدیکتر شوم. و زبونی ام را روی این هستی بهتر بشناسم. من می توانم بسی چیزها را از دست بدهم تا یک "آن" را زندگی کنم. من همیشه در تهی حرف هایم پنهانم. صدای من از آنجا رساتر به گوش می رسد. در تهی ها نگاه از پرواز خود باز نمی ماند. انگار در تهی هنوز چیزها شکل نگرفته اند. هنوز شور آفرینش در گردش است. هر چیز ساخته و پرداخته سردی می آورد. اینجا طبیعت من است. روح من جاری است. مراقب باشید. من...ادامه مطلب

 

پى هواى خويش باش

هواى ديگرى آلوده است

به تنگىِ نظر

به خويش خواهىِ مفرط

به قياسهاى غلط

 

با هواى خويش برو

در هواى خويش نفس بكش

تو را هوايى نكند ديگرى

كه هوادار نيست تو را

 

 

 

من...

اینجا یک فضای خودساخته است. که من در آن اقامت دارم. رفت و آمد آزاد است. می بینید و می گذرید. من می بینم و غرق می شوم. می بینم و فرو می ریزم. روح من انحنا دارد. اینجا مجالی است که به خودم نزدیکتر شوم. و زبونی ام را روی این هستی بهتر بشناسم. من می توانم بسی چیزها را از دست بدهم تا یک "آن" را زندگی کنم. من همیشه در تهی حرف هایم پنهانم. صدای من از آنجا رساتر به گوش می رسد. در تهی ها نگاه از پرواز خود باز نمی ماند. انگار در تهی هنوز چیزها شکل نگرفته اند. هنوز شور آفرینش در گردش است. هر چیز ساخته و پرداخته سردی می آورد. اینجا طبیعت من است. روح من جاری است. مراقب باشید. من...ادامه مطلب

 

کوه/ نشانه ی صبر عظیمی ست/ ایمان به ماندن/ نرفتن/ نپریدن/ هوایی نشدن.

و قله/ تلاشیست برای فهمِ خوب رفتن/ خوب ماندن/ خوب بودن.

پس تو کوه باش/ با قله ای بر فراز ابرها.

همچنان که می روی "تو" بمان.

 

 

 

من...

 

من خوبم. نه آنچنان که می خواهم. نه آنچنان که می توانم. بل آنچنان که باید. "باید" که از نبایدها جان گرفته/ زاییده شده/ تربیت یافته/ رشد نموده/ و هویت پیدا کرده. لحظه ای که بتوانم "باید" را از خودم جدا کنم. و رها شوم. آن زمان، خوبم، آنچنان که می خواهم. آنچنان که می توانم.

 

 

 

من...

اینجا یک فضای خودساخته است. که من در آن اقامت دارم. رفت و آمد آزاد است. می بینید و می گذرید. من می بینم و غرق می شوم. می بینم و فرو می ریزم. روح من انحنا دارد. اینجا مجالی است که به خودم نزدیکتر شوم. و زبونی ام را روی این هستی بهتر بشناسم. من می توانم بسی چیزها را از من...ادامه مطلب

 

سکوت را تجربه کن

در روزگاری که صدای باد می ترساند و صدای باران کسالت بار است.

زمانیکه همهمه ها شیرین/ خودفریبی ها مست کننده/ چاپلوسی ها دلچسب است.

 

 

 

 

من...

اینجا یک فضای خودساخته است. که من در آن اقامت دارم. رفت و آمد آزاد است. می بینید و می گذرید. من می بینم و غرق می شوم. می بینم و فرو می ریزم. روح من انحنا دارد. اینجا مجالی است که به خودم نزدیکتر شوم. و زبونی ام را روی این هستی بهتر بشناسم. من می توانم بسی چیزها را از دست بدهم تا یک "آن" را زندگی کن من...ادامه مطلب

 در هم می لولیم/ همچنانِ مورچه ها/ بر تنِ خاکیِ زمین. حفر می کنیم/ می کاویم/ تجزیه می کنیم/ حمل می کنیم/ نقل می کنیم/ ذخیره می کنیم... چشمی/ ما را کشف می کند/ دنبال می کند. دستی/ شوت می کند/ غرق می کند/ در جعبه ی کبریتی حبس می کند پایی/ ما را له می کند. گاهِ بی خبری/ گاهِ خنده/ گاهِ کنجکاوی و تو در من...ادامه مطلب